«Ποίος εμαυρολόεσεν;

Ποίος εμαυροείπεν …’κ’ έχουμε τα παρχάρια ‘μουν και τα’ άγια μοναστήρια ‘κ’ έχουμε τα ψηλά ραχιά και τα νερά τα κρύα.

Εφέκαμε τα μέρια μουν κι επήγαμε σ’ άλλα κόσμια μακρά και πέραν θάλασσας, σο πλαν την Ρωμανίαν.

Επέμ’ναμε αλλόξενοι, σ’ αλλόξενα τα τόπια. επέμ’ναμ’ αστερέωτοι, ση χώρας τα στερέας».

«Ο Δήμον ο κεμεντζετζής». Ηλίας Τσιρκινίδης


Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Σινώπη


Εν πορεία προς την Σινώπην.

Ο Μιθριδάτης, ένδοξος και κραταιός,
μεγάλων πόλεων ο κύριος,
κάτοχος ισχυρών στρατών και στόλων,
πηγαίνοντας προς την Σινώπην πέρασε από δρόμον
εξοχικόν, πολύ απόκεντρον
όπου ένας μάντις είχε κατοικίαν.

Έστειλεν αξιωματικό του ο Μιθριδάτης
τον μάντι να ρωτήσει πόσα θ’ αποκτήσει ακόμη
στο μέλλον αγαθά, πόσες δυνάμεις άλλες.

Έστειλεν αξιωματικό του, και μετά
προς την Σινώπην την πορεία του ξακολούθησε.

Ο μάντις αποσύρθηκε σ’ ένα δωμάτιο μυστικό.
Μετά περίπου μισήν ώρα βγήκε
περίφροντις, κ’ είπε στον αξιωματικό,
«Ικανοποιητικώς δεν μπόρεσα να διευκρινίσω.
Κατάλληλη δεν είν’ η μέρα σήμερα.
Κάτι σκιώδη πράγματα είδα. Δεν κατάλαβα καλά. —
Μα ν’ αρκεσθεί, φρονώ, με τόσα που έχει ο βασιλεύς.
Τα περισσότερα εις κινδύνους θα τον φέρουν.
Θυμήσου να τον πεις αυτό, αξιωματικέ:
με τόσα που έχει, προς θεού, ν’ αρκείται!
Η τύχη ξαφνικές έχει μεταβολές.
Να πεις στον βασιλέα Μιθριδάτη:
λίαν σπανίως βρίσκεται ο εταίρος του προγόνου του
ο ευγενής, που εγκαίρως με την λόγχην γράφει
στο χώμα επάνω το σωτήριον Φεύγε Μιθριδάτα.»

Κωνσταντινος Καβάφης

Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου